Ηλιακός φούρνος με αρκετά καλή απόδοση και με μηδενική προς το περιβάλλον επιβάρυνση; Γιατί όχι;
Εξάλλου, ο τρόπος κατασκευής ενός ηλιακού φούρνου είναι, θα λέγαμε, αρκετά απλός. Συγκεκριμένα, παίρνουμε δύο κοινές χάρτινες κούτες, μία με πλευρές 40-50cm περίπου και μία μικρότερη που θα μπαίνει στο εσωτερικό της πρώτης κούτας με κενό απόστασης 3cm από την κάθε πλάγια έδρα της μεγαλύτερης. Γεμίζουμε το περιμετρικό κενό είτε με υαλοβάμβακα είτε με χαρτί καλά συμπιεσμένο(τσαλακωμένο), που λειτουργούν ως μονωτικά, δεν επιτρέπουν δηλαδή την έξοδο της θερμότητας. Προτιμότερη είναι η χρήση υαλοβάμβακα. Αφαιρούμε από τη μικρή κούτα τα φύλλα της πάνω έδρας, ενώ αντίθετα διατηρούμε τα πάνω φύλλα της μεγάλης, ντύνοντας την εσωτερική τους επιφάνεια με αλουμινόχαρτο και αφήνοντάς τα ανοιχτά. Επίσης, με αλουμινόχαρτο καλύπτουμε το εσωτερικό της μικρής κούτας, καθώς και το περιμετρικό διάστημα των 3cm. Κολλάμε το αλουμινόχαρτο είτε με γαντζάκια επαγγελματικού συρραπτικού είτε με κόλλα που να μην είναι τοξική σε υψηλές θερμοκρασίες. Καλύπτουμε τη βάση του εσωτερικού της μικρής κούτας με μια μαύρη μεταλλική πλάκα πάχους 2-3mm, ενώ με χοντρό γυαλί πάχους 1mm και διαστάσεων αντιστοίχων της ανοιχτής επιφάνειας της μεγάλης κούτας κλείνουμε την μικρή κούτα, καλύπτοντας πλήρως και το περιμετρικό διάστημα. Στηρίζουμε το γυαλί με μικρές λάμες , εφόσον τοποθετούμε το φούρνο σε διαγώνια στάση για να είναι σχεδόν κάθετη η ηλιακή ακτινοβολία στην επιφάνεια του γυαλιού. Τα ανοιχτά, ντυμένα με αλουμινόχαρτο φύλλα αντανακλούν την ακτινοβολία στο γυαλί και ο φούρνος δε σταματά να εσωκλείει θερμότητα. Προαιρετική και για όποιον γνωρίζει είναι η εφαρμογή θερμομέτρου(εξωτερικά) στο φούρνο με αισθητήρα(εσωτερικά) για τον έλεγχο απόδοσής του.
Είναι απλό, δοκιμάστε το!
Εξάλλου, ο τρόπος κατασκευής ενός ηλιακού φούρνου είναι, θα λέγαμε, αρκετά απλός. Συγκεκριμένα, παίρνουμε δύο κοινές χάρτινες κούτες, μία με πλευρές 40-50cm περίπου και μία μικρότερη που θα μπαίνει στο εσωτερικό της πρώτης κούτας με κενό απόστασης 3cm από την κάθε πλάγια έδρα της μεγαλύτερης. Γεμίζουμε το περιμετρικό κενό είτε με υαλοβάμβακα είτε με χαρτί καλά συμπιεσμένο(τσαλακωμένο), που λειτουργούν ως μονωτικά, δεν επιτρέπουν δηλαδή την έξοδο της θερμότητας. Προτιμότερη είναι η χρήση υαλοβάμβακα. Αφαιρούμε από τη μικρή κούτα τα φύλλα της πάνω έδρας, ενώ αντίθετα διατηρούμε τα πάνω φύλλα της μεγάλης, ντύνοντας την εσωτερική τους επιφάνεια με αλουμινόχαρτο και αφήνοντάς τα ανοιχτά. Επίσης, με αλουμινόχαρτο καλύπτουμε το εσωτερικό της μικρής κούτας, καθώς και το περιμετρικό διάστημα των 3cm. Κολλάμε το αλουμινόχαρτο είτε με γαντζάκια επαγγελματικού συρραπτικού είτε με κόλλα που να μην είναι τοξική σε υψηλές θερμοκρασίες. Καλύπτουμε τη βάση του εσωτερικού της μικρής κούτας με μια μαύρη μεταλλική πλάκα πάχους 2-3mm, ενώ με χοντρό γυαλί πάχους 1mm και διαστάσεων αντιστοίχων της ανοιχτής επιφάνειας της μεγάλης κούτας κλείνουμε την μικρή κούτα, καλύπτοντας πλήρως και το περιμετρικό διάστημα. Στηρίζουμε το γυαλί με μικρές λάμες , εφόσον τοποθετούμε το φούρνο σε διαγώνια στάση για να είναι σχεδόν κάθετη η ηλιακή ακτινοβολία στην επιφάνεια του γυαλιού. Τα ανοιχτά, ντυμένα με αλουμινόχαρτο φύλλα αντανακλούν την ακτινοβολία στο γυαλί και ο φούρνος δε σταματά να εσωκλείει θερμότητα. Προαιρετική και για όποιον γνωρίζει είναι η εφαρμογή θερμομέτρου(εξωτερικά) στο φούρνο με αισθητήρα(εσωτερικά) για τον έλεγχο απόδοσής του.
Είναι απλό, δοκιμάστε το!
