Τώρα και «πράσινες» επιχειρήσεις ανάμεσα στα «διαμάντια» του ελληνικού εμπορίου

Η Vestas Hellas Τεχνολογία Αιολικής Ενέργειας, και η Νεονάκης Α. Α.Ε.. βρέθηκαν στη 14η και στην 31η θέση αντίστοιχα, των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων για το 2007.
Η Vestas Hellas, είναι θυγατρική της δανέζικης εταιρείας Vestas και δραστηριοποιείται στο χώρο των συστημάτων παραγωγής ρεύματος μέσω αιολικής ενέργειας. Σύμφωνα με στοιχεία της Stat Bank, στην Ελλάδα έχουν πουληθεί 408 τέτοια συστήματα, συνολικής ισχύος 353 MW. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Vestas Ηellas αύξησε τα προ φόρου κέρδη της κατά 507,47% από το 2004, ενώ ο κύκλος εργασιών της διευρύνθηκε κατά 267,71% το ίδιο διάστημα.
Όσον αφορά την εταιρεία Νεονάκης Α. Α.Ε., αυτή δραστηριοποιείται στο χώρο της εναλλακτικής διαχείρισης σιδηρούχων και μη σιδηρούχων μετάλλων από το 1960. Τα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας όμως «απογείωσε» η είσοδός της στον τομέα της ανακύκλωσης αυτοκινήτων. Η Νεονάκης Α. Α.Ε. διαθέτει πρότυπες εγκαταστάσεις όπου πραγματοποιείται απορρύπανση και ανακύκλωση παλαιών αυτοκινήτων, σε συνεργασία με τη μη κερδοσκοπική εταιρεία Εναλλακτική Διαχείριση Οχημάτων Ελλάδος (ΕΔΟΕ). Αξίζει να αναφερθεί ότι τα προ φόρου κέρδη της επιχείρησης παρουσίασαν αύξηση 48.5% από το 2004, ενώ ο κύκλος εργασιών της διευρύνθηκε κατά 38,15% το ίδιο διάστημα.
Είναι γεγονός ότι η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα κερδοφόρα για τις «πράσινες» επιχειρήσεις, οι οποίες βλέπουν τα οικονομικά τους μεγέθη να αυξάνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εταιρεία Vestas με συνολικό τζίρο για το 2005, 3,58 δισεκατομμύρια ευρώ, το μερίδιο του οποίου στην παγκόσμια αγορά υπολογίζεται σε 27,9%. Η οικολογία «πουλάει» και, όπως είναι φυσικό, οι επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται την τάση της εποχής για να αυξήσουν τα κέρδη τους.

«Γιατί κλαίει το emo-οικολόγος; Επειδή στην Ελλάδα, το περιβάλλον emo-ρραγεί...»

Πικρό το ανέκδοτο, πικρή και η πραγματικότητα για το περιβάλλον στη χώρα μας. Η αδιαφορία των πολιτών και η θεωρούμενη ως ανεπαρκής κυβερνητική πολιτική έχουν φέρει την Ελλάδα στη black list της Ε.Ε. σε ό,τι αφορά στον κατάλογο των ανοικτών περιβαλλοντικών υποθέσεων.

Υπολογίζεται ότι συνολικά η χώρα μας είναι υπόλογη για 240 υποθέσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από τις οποίες οι 39 αφορούσαν μέχρι τα τέλη Μαρτίου στον τομέα του περιβάλλοντος. Ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη η Ελλάδα είναι έκτη σε κατάταξη σε ό,τι αφορά στις υποθέσεις που εκκρεμούν για το περιβάλλον.

Μερικές από τις «πράσινες» πληγές της Ελλάδας είναι οι ακόλουθες :

1) Προστασία και διαχείριση υδάτων. Τον Ιανουάριο η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν εφαρμόζει –ως όφειλε- την κοινοτική οδηγία για την προστασία και τη διαχείριση των υδάτων της. Σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η χώρα μας παραβίασε την οδηγία που προβλέπει ότι κάθε κράτος-μέλος της Ε.Ε. οφείλει να εξασφαλίζει ότι για κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού αναλαμβάνεται από τις αρμόδιες αρχές η ανάλυση των χαρακτηριστικών της, η ανάλυση των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην κατάσταση των επιφανειακών και των υπόγειων υδάτων και η οικονομική ανάλυση της χρήσης ύδατος, κάτι που η χώρα μας δεν έπραξε ποτέ. Στην πράξη τα ποτάμια, οι λίμνες και οι θάλασσες αντιμετωπίζονται συχνά ως υποδοχείς βιομηχανικών και γεωργικών απόβλητων. Ας σημειωθεί, ότι έχουν μειωθεί οι επιπτώσεις στις ευαίσθητες υδάτινες ζώνες αλλά παραμένουν τουλάχιστον οκτώ, μεταξύ των οποίων ο Παγασητικός και ο Αργολικός.

2) Σκουπίδια. Η μοναδική νόμιμη χωματερή της Αττικής στα Άνω Λιόσια έχει κορεστεί από χρόνια. Προσπαθώντας να δώσει μια λύση στη διαχείριση των απορριμάτων της πρωτεύουσας, η πολιτεία αποφάσισε την κατασκευή τριών ΧΥΤΑ στη Φυλή, την Κερατέα και το Γραμματικό, αλλά η υλοποίησή τους παρεμποδίστηκε λόγω των προσφυγών που ασκήθηκαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διαχείρισης των αποβλήτων της Αττικής, οι ελληνικές αρχές ενέκριναν την κατασκευή προσωρινής χωματερής στη ζώνη που προβλέπεται για το δεύτερο στάδιο της χωματερής στην περιοχή Φυλή-Σκαλιστήρι («Σκαλιστήρι-β’ φάση»). Ωστόσο, όπως προέκυψε από αυτοψία των υπηρεσιών της νομαρχίας Δυτικής Αττικής, ο ΧΥΤΑ Φυλής λειτουργεί χωρίς να πληρούνται οι απαιτήσεις της κοινοτικής νομοθεσίας. Αποτέλεσμα : αναφλέξεις και τοξικές πυρκαγιές σε δασώδεις περιοχές, ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα και της ατμόσφαιρας.

3) Κορώνεια. Το 1995 η λίμνη Κορώνεια γέμισε νεκρά ψάρια. Το 2002 η λίμνη ξεράθηκε εντελώς και το 2007 χιλιάδες πουλιά βρέθηκαν νεκρά στις όχθες της. Ένας από τους σημαντικότερους υγρότοπους της βόρειας Ελλάδας, για την προστασία του οποίου έχουν διατεθεί τεράστια κονδύλια από το Δημόσιο και την Ε.Ε., εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σημαντικότατο πρόβλημα : έχει σε μεγάλο μέρος αποξηρανθεί για να καλλιεργηθεί, δέχεται τοξικά και λύματα, υπεραντλείται από παράνομες γεωτρήσεις. Δύο «σχέδια σωτηρίας» της λίμνης έχουν έως σήμερα εγκριθεί (1998,2005) χωρίς να έχουν αποδώσει καρπούς. Το θέμα βρίσκεται υπό την επίβλεψη της Κομισιόν.

4) Ασωπός. Ο ποταμός Ασωπός ρυπαίνεται αδιάλλειπτα τα τελευταία 40 χρόνια από την ανεξέλεγκτη απόρριψη βιομηχανικών λυμάτων. Η πρακτική αυτή, η οποία αντλεί τη νομιμότητά της από ένα προεδρικό διάταγμα του ’69, έχει οδηγήσει στην καταστροφή του οικοσυστήματος του ποταμού. Επιπλέον έχουν ρυπανθεί και τα υπόγεια νερά, με αποτέλεσμα να είναι προβληματική έως επικίνδυνη η κατάσταση του πόσιμου νερού στο δήμο Οινοφύτων, που υδρεύεται από γεωτρήσεις.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ υποστηρίζει ότι έχει εντείνει τους ελέγχους και έχει επεκτείνει τη ζώνη τους έως τη Θήβα και τις εκβολές του Ασωπού. Το πιθανότερο όμως είναι ότι η παραπομπή γι’αυτό το ζήτημα βρίσκεται προ των πυλών.

5) Αχελώος. Η εκτροπή του Αχελώου για την άρδευση του θεσσαλικού κάμπου είναι ένα έργο που εξαγγέλθηκε πριν από 40 χρόνια και αποτελεί έκτοτε σημείο τριβής στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Σήμερα έχει κατασκευαστεί ένα μεγάλο μέρος του έργου, με κόστος που κυμαίνεται στα 500 εκατ. ευρώ, ενώ το ΥΠΕΧΩΔΕ υπολογίζει ότι οι υπόλοιπες εργασίες θα ολοκληρωθούν σε μια τριετία.

Το έργο έχει μπλοκαριστεί πέντε φορές από το Συμβούλιο της Επικρατείας, εξαιτίας των δυσθεώρητων περιβαλλοντικών του επιπτώσεων. Προκειμένου να διασκεδάσει τις αντιδράσεις και να παρακάμψει τα νομικά προβλήματα, το κράτος αποφάσισε τη μερική (και όχι ολική) εκτροπή του ποταμού, ενώ προβάλλει πλέον την αναγκαιότητα του έργου για την ύδρευση των θεσσαλικών πόλεων έναντι της άρδευσης του κάμπου.

Η Επιτροπή έχει ενστάσεις για ζητήματα, όπως η συμβατότητα της εκτροπής με την οδηγία για την προστασία των υδάτων και τη διαφύλαξη της νομικής προστασίας των πολιτών, λόγω της παράκαμψης του ΣτΕ. Η ελληνική πλευρά υποστηρίζει ότι το έργο είναι περιβαλλοντικό. Η υπόθεση όμως για την Ένωση παραμένει ανοικτή.

Άλλα επί μέρους ζητήματα που προκαλούν πονοκέφαλο σε αρμόδιους και μη, αποτελούν τα αποχετευτικά έργα και οι εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού σε Ανατολική Αττική και Θριάσιο, η δημιουργία ζωνών προστασίας των πτηνών, η απάντληση των καυσίμων του Sea Diamond αλλά και η ανέλκυση του ίδιου του πλοίου μετά το ναυάγιο στη Σαντορίνη τον περασμένο Απρίλη, καθώς και το διογκούμενο πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης ειδικά στις πόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.