λαθραία διακίνηση κρέατος φάλαινας αποκάλυψε η τετράμηνη έρευνα της Greenpeace, η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα. Ακτιβιστές της μη κερδοσκοπικής οικολογικής οργάνωσης παρακολουθώντας το πλήρωμα του πλοίου Nishin Maru το βιντεοσκόπισαν να ξεφορτώνει κιβώτια. Εξετάζοντας ένα από αυτά, ανακάλυψαν ότι το δελτίο αποστολής, μολονότι έγραφε πως το περιεχόμενο ήταν χαρτόνι, ήταν στην πραγματικότητα Ποιος ήταν όμως ο τελικός προορισμός τόσου κρέατος; H Greenpeace επισκέφθηκe εστιατόρια σε διάφορες περιοχές του Τόκιο, ζητώντας "ιδιαίτερο" κρέας και χρησιμοποιώντας κρυμμένες κάμερες για να καταγράψει τις αντιδράσεις. Οι υποψίες τους δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν. Οι περισσότεροι από τους εμπόρους και ιδιοκτήτες επιβεβαίωσαν ότι ανέμεναν παράδοση κρέατος φάλαινας από τη φετινή "έρευνα". Διασταυρωμένες πληροφορίες υποστηρίζουν ότι οι αξιωματικοί του πληρώματος καθώς και ανώτεροι υπάλληλοι της εταιρίας Kyodo Spendakou κλείνουν τα μάτια στην κλοπή του κρέατος φάλαινας εδώ και δεκαετίες. Υπάρχει μάλιστα κατάθεση ότι οι αξιωματούχοι του Ινστιτούτου Κητώδους Έρευνας (ICR, η αντιπροσωπεία που εκτελεί την "επιστημονική έρευνας" στο Nisshin Maru) πιθανότατα γνωρίζουν για τις κλοπές. Η Greenpeace παρέδωσε ήδη τα στοιχεία, μαζί και το κλεμμένο κρέας φάλαινας στο γραφείο του εισαγγελέα στο Τόκιο, ζητώντας μια πλήρη δημόσια έρευνα ώστε να αποκαλυφθεί η αδικαιολόγητη όσο και βάναυση αυτή πρακτική των Ιαπώνων επιχειρηματιών.
Το μέγεθος του προβλήματος καθίσταται περισσότερο ορατό αν αναλογιστούμε πως τις τελευταίες δεκαετίες, οι συνέπειες της φαλαινοθηρίας στα ανοιχτά των ακτών της Ιαπωνίας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Για περισσότερα από τετρακόσια χρόνια μερικές μόνο παράκτιες κοινότητες σκότωναν 150 περίπου φάλαινες κάθε χρόνο χρησιμοποιώντας δίχτυα. Η τεχνολογική όμως πρόοδος που οδήγησε σε ανακαλύψεις όπως αυτή των εκρηκτικών καμακιών, έβαλε τέλος στην αλιεία με δίχτυα με αποτέλεσμα το 1907 να σκοτώνουν περισσότερες από 1.000 φάλαινες. Τη στιγμή που μιλάμε, οι ακτές της Ιαπωνίας έχουν σχεδόν στερέψει από φάλαινες, ενώ ακριβώς το γεγονός ότι είναι πλέον δυσεύρετες, τις καθιστά το πλουσιότερο έδεσμα της Άπω Ανατολής.
Την ώρα λοιπόν που ο πλανήτης μας εκπέμπει SOS, το ερώτημα που παραμένει είναι το εξής: Πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η απαράδεκτη πρακτική άγριας και παράνομης εξολόθρευσης των ζώων, που πληρώνουν με την εξαφάνισή τους το αντίτιμο της ύπαρξής τους σε έναν κόσμο, που επιδιώκει να εμπορευματοποιήσει κάθε πτυχή της φύσης προς όφελός του; Ως πότε όλα θα υποτάσσονται στο βωμό του κέρδους; Πότε θα έρθει εκείνη η ώρα που θα πάψει ο άνθρωπος να λειτουργεί τόσο ασυνείδητα και αφελέστατα; Διότι η φύση εκδικείται, αυτό είναι προφανές. Καις τα δάση; Δεν έχεις οξυγόνο. Ρυπαίνεις το περιβάλλον; Υποφέρεις. Σκοτώνεις τα ζώα; Διαταράσσεις την τροφική αλυσίδα, ΜΕΡΟΣ της οποίας και όχι ΑΡΧΩΝ της οποίας, είσαι και ΕΣΥ. Όλες μας οι πράξεις απέναντι στο περιβάλλον μας αφορούν, καθώς και οι συνέπειές τους, αργά η γρήγορα, θα φτάσουν και στη δική μας πόρτα. Και τότε θα είναι πολύ αργά να κάνουμε οτιδήποτε…
