Πού πάνε τα σκουπίδια;

Από το 1965 στην περιοχή των Άνω Λιοσίων λειτουργεί η μεγαλύτερη, και από το 1991 η μόνη, χωματερή της Αττικής. Δέχεται καθημερινά πάνω από 6,5 χιλιάδες τόνους απορριμμάτων. Από το 2004 έχει επέλθει ο υπερκορεσμός της, συνεχίζει όμως να λειτουργεί παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων ,με αποτέλεσμα το ύψος της να έχει ξεπεράσει κατά πολύ το προβλεπόμενο και να πλησιάζει σήμερα τα 250 μέτρα. Εκτός από τα αστικά απόβλητα στη χωματερή εναποτίθενται ετησίως 23.000 τόνοι στερεά βιομηχανικά απόβλητα εκ των οποίων οι 4.500 είναι τοξικά και άλλοι 8.300 πετρελαιοειδή. Στη χωματερή λειτουργούν παράλληλα το ΧΥΤΑ(χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτων), μονάδα ανακύκλωσης και εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ

Αν αύριο σταματούσε να λειτουργεί οριστικά η χωματερή, θα χρειαζόντουσαν 100 χρόνια για την αποκατάσταση του υδροφόρου ορίζοντα και γενικότερα του περιβάλλοντος. Από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της υπήρχαν σοβαρές παραλείψεις από τους αρμόδιους. Επί σειρά ετών ο χώρος λειτουργούσε χωρίς τη στοιχειώδη υποδομή, δεν ήταν καν περιφραγμένος και δεν είχε στεγάνωση. Τα απορρίμματα δεν διαχωρίζονταν. Οι διαφορετικές ιδιομορφίες ωστόσο των υλικών και κυρίως ο τρόπος που αυτά διαλύονται, άλλο υλικό λειώνει, άλλο θάβεται, άλλο σκουριάζει, διευκολύνει την παραγωγή υγρών τα οποία περνούν στο υπέδαφος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει ρυπανθεί σε απόσταση 1Km νοτιοδυτικά της χωματερής ο υδροφόρος ορίζοντας ενώ παράλληλα ένα μέρος των στραγγισμάτων (που παρουσιάζουν υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων) με βροχές καταλήγουν στο ρέμα Αγ. Γεωργίου και από κει στη θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι η μόλυνση δεν περιορίζεται στην περιοχή που βρίσκεται η χωματερή αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την Αττική. Το πρόβλημα έγινε ακόμα μεγαλύτερο όταν από το 2005 άρχισε να μεταφέρεται εκεί η λυματολάσπη από την Ψυττάλεια..